Heb je het dagboek van Bethenia gelezen? Dan kan je verder gaan hieronder:
Een baby!
"Gadverdamme wat is dat toch goor." dacht Bethenia en ze spoelde de wc door. "De dokter had gezegd dat het met die pillen minder zou worden, maar ik heb nog steeds vaak buikpijn." dacht ze. "Maar ik wil Stiles niet ongerust maken dus ik zeg wel niks."
'Goedemorgen schat.' zei ze met een verwrongen glimlachje toen ze Stiles zag. Meteen kwam er een wee, ze schreeuwde het uit van de pijn. Stiles sprong gauw overeind en rende naar haar toe.
'O, nee gaat het wel!?' zei hij in paniek.
'Ja hoor.'bracht Bethenia moeizaam uit. Ze schreeuwde het weer uit en ademde moeizaam.
'We gaan naar het ziekenhuis.' besliste Stiles. Behtenia sputterde nog zachtjes tegen, maar liet zich toen wel naar de auto leiden.
'Goedemorgen schat.' zei ze met een verwrongen glimlachje toen ze Stiles zag. Meteen kwam er een wee, ze schreeuwde het uit van de pijn. Stiles sprong gauw overeind en rende naar haar toe.
'O, nee gaat het wel!?' zei hij in paniek.
'Ja hoor.'bracht Bethenia moeizaam uit. Ze schreeuwde het weer uit en ademde moeizaam.
'We gaan naar het ziekenhuis.' besliste Stiles. Behtenia sputterde nog zachtjes tegen, maar liet zich toen wel naar de auto leiden.
Toen ze waren aangekomen bij het ziekenhuis liep Bethenia gauw naarbinnen. Stiles parkeerde de auto en rende achter haar aan.
'Mijn vrouw is hier net binnengekomen. Weet uw waar ze is?'vroeg hij aan een verpleegster.
'Uw vrouw ligt op kamer 180 op de 3de verdieping.' zei de verpleegster. 'Maar ze is wel in kritieke toestand, dus u moet even buiten wachten tot de dokter u komt halen.'
Met een bonsend hart liep Stiles naar de 3de verdieping, voor kamer 180 ging hij op een bankje zitten.
'Uw vrouw ligt op kamer 180 op de 3de verdieping.' zei de verpleegster. 'Maar ze is wel in kritieke toestand, dus u moet even buiten wachten tot de dokter u komt halen.'
Met een bonsend hart liep Stiles naar de 3de verdieping, voor kamer 180 ging hij op een bankje zitten.
Hij dacht aan het mooie moment dat Bethenia had gevraagd of hij voor altijd bij haar wou blijven.
"Dit kon toch niet het einde zijn?" dacht hij en hij voelde tranen op komen. Kort daarna kwam er een dokter naar buiten.
'Bent u de man van Bethenia Nymph?' vroeg hij.
'Ja.' antwoorde Stiles met een slecht voorgevoel.
'Ze wil u graag nog even zien, omdat.....
...de bevalling namelijk lastig gaat en we weten niet zeker of ze het gaat redden.' Stiles rende bijna de kamer in maar hij wist zich te beheersen en liep met ferme passen naar binnen. Midden in de kleine kamer was een bed en daarop lag... Bethenia, normaal gesproken had haar huis al een grijze tint, maar door de lampen leek ze nog grijzer.
Ze ademde moeizaam en er waren slangetjes bevestigd om haar hartslag in de gaten te houden. Maar wonder boven wonder was ze klaar wakker.
'Hoi Stiles.' zei ze en ze probeerde te glimlachen. Toen kwam er weer een wee en schreeuwde ze het uit van de pijn.
'Dokter hoe kan het dat het zo moeilijk gaat?' vroeg Stiles in paniek.
'Ik weet het echt niet.' antwoordde de dokter. 'Misschien zit de baby ergens verkeerd of zo...'
'Ik weet het.' zei Bethenia moeizaam. 'Ik ben een waternymph dus ik moet het water in.'
Toen ze dat had gezegd kwam iedereen in actie.
Bethenia werd naar de 1ste verdieping gebracht want daar is een zwembad. Heel langzaam lieten ze haar in het zwembad zakken. Ze verdween onder water en... floep!
Ze kwam weer boven! Met een baby in haar armen. Stiles hielp haar op de kant en keek even in het bundeltje. 'Het is een.... meisje.' zei hij. Hij hielp haar uit het water en de dokter zei dat ze konden gaan. Toen ze naar buiten liepen dachten ze na over een naam. 'Wat vind je van de naam Suzan?' vroeg Bethenia aan Stiles terwijl ze vertederend naar de baby keek. 'Dat is een mooie naam.'vond Stiles en hij boog zich over de baby. 'Wat vind jij van je naam Suzan?' vroeg hij. De baby schonk hem een lieve glimlach Ze stak een arm uit en greep naar zijn haar. 'Kleine dondersteen.' lachte Stiles. "Dat wordt vast een vriendelijk meisje." dacht Bethenia.
Ze ademde moeizaam en er waren slangetjes bevestigd om haar hartslag in de gaten te houden. Maar wonder boven wonder was ze klaar wakker.
'Hoi Stiles.' zei ze en ze probeerde te glimlachen. Toen kwam er weer een wee en schreeuwde ze het uit van de pijn.
'Dokter hoe kan het dat het zo moeilijk gaat?' vroeg Stiles in paniek.
'Ik weet het echt niet.' antwoordde de dokter. 'Misschien zit de baby ergens verkeerd of zo...'
'Ik weet het.' zei Bethenia moeizaam. 'Ik ben een waternymph dus ik moet het water in.'
Toen ze dat had gezegd kwam iedereen in actie.
Bethenia werd naar de 1ste verdieping gebracht want daar is een zwembad. Heel langzaam lieten ze haar in het zwembad zakken. Ze verdween onder water en... floep!
Ze kwam weer boven! Met een baby in haar armen. Stiles hielp haar op de kant en keek even in het bundeltje. 'Het is een.... meisje.' zei hij. Hij hielp haar uit het water en de dokter zei dat ze konden gaan. Toen ze naar buiten liepen dachten ze na over een naam. 'Wat vind je van de naam Suzan?' vroeg Bethenia aan Stiles terwijl ze vertederend naar de baby keek. 'Dat is een mooie naam.'vond Stiles en hij boog zich over de baby. 'Wat vind jij van je naam Suzan?' vroeg hij. De baby schonk hem een lieve glimlach Ze stak een arm uit en greep naar zijn haar. 'Kleine dondersteen.' lachte Stiles. "Dat wordt vast een vriendelijk meisje." dacht Bethenia.