Kleintjes worden groot
Suzan groeide als kool en al gauw groeide ze op tot peuter. Ze werd een vriendelijk meisje en ze vond het heerlijk om buiten te zijn. Bethenia en Stiles waren gek op het meisje. Bethenia merkte dat ze weer zwanger was. Ze wist niet of ze het leuk moest vinden of juist niet.
'Zie je Suzan, zo moeilijk is lopen niet.'
'Je hebt gelijk.' antwoordde de peuter.
Bethenia had haar al leren praten en ze had Suzan zindelijk gemaakt. Nu leerde ze haar lopen.
'Gaan we nu nog even tekenen?' vroeg Suzan.
Bethenia glimlachte.
"Wat is ze toch gek op tekenen." dacht ze.
"Iel wat is dat toch goor." dacht Bethenia. Ze spoelde de wc door en tilde Suzan op. De dokter had Bethenia al gewaarschuwd dat ze zich waarschijnlijk net zo ellendig zou voelen als de vorige keer. ze liep naar de woonkamer totdat Suzan ineens zei:
'Mam, ik ben vandaag jarig.'
'Dat is waar ook.' zei Bethenia.
Zet zette Suzan op de grond.
'Zullen we het dan nu maar gaan vieren?' stelde ze voor.
'Mam, ik ben vandaag jarig.'
'Dat is waar ook.' zei Bethenia.
Zet zette Suzan op de grond.
'Zullen we het dan nu maar gaan vieren?' stelde ze voor.
